Blogs & columns

Hoe mensen met elkaar omgaan maakt het verschil tussen going up or going down. Chefs spelen daarbij een belangrijke rol, maar helaas lopen er nog te veel minkukels rond. Gelukkig zijn ze – net als de koekoek – goed aan hun ‘gezang’ te herkennen.

Vroeger klom ik regelmatig in een boom in onze tuin. Ik zat daar een beetje te mijmeren of ik probeerde een gesprek te voeren met een vogel, beïnvloed als ik was door het lezen van Otje van Annie M.G. Schmidt. De teleurstelling dat vogels nooit terugpraten duurt tot op de dag van vandaag voort. Het was míjn plek, zoals mijn slaapkamer ook mijn plek was.

Een groot voordeel van het opleiden van huisartsen vind ik dat je ieder jaar weer spreekt met mensen die met een frisse onbevangen blik het vak binnenkomen. Een nadeel zou kunnen zijn dat je ieder jaar constateert dat je weer een jaartje verder van die frisse onbevangen blik afstaat. Maar enig vampirisme is mij niet vreemd, ik absorbeer dat vermogen om met een nieuwe, jonge blik mijn vak te bekijken gewoon zoveel mogelijk. Door veel te vragen, bevraagd te worden, te praten, te discussiëren, ideeën uit te wisselen.

Refresh. Refresh. Nog steeds niets. Ik heb al vijf keer opnieuw ingelogd met mijn DigiD en nog steeds staat er niets. Ik open een derde scherm met weer mijn patiëntenportaal. Ook hier staat nog niets bij ‘uitslagen’. Tenminste, niet iets nieuws. Het is alsof ik de wachtrij met kaartjes voor Lowlands aan het monitoren ben. Ik mis alleen de juichende appjes van vrienden met ‘ik zit er in!’

Hij gaat een andere huisarts zoeken. Dat is het antwoord op mijn vraag wat hij er nu verder mee wil. Hij is erg teleurgesteld in mij. Door mij heeft hij een hele nacht pijn gehad. Ik had hem diezelfde avond moeten doorverwijzen en niet uitstellen tot de volgende dag.

Op 27 november presenteerde het RIVM het rapport Volksgezondheid Toekomst Verkenning 2024. Daarin wordt een somber toekomstbeeld geschetst van onze volksgezondheid in 2050: die gaat hard achteruit in alle opzichten als we ons gezondheidsbeleid niet wijzigen.

Sint-Nicolaas is een van de mooiste kindertradities die we hebben, maar het brengt ook wat onrust met zich mee. De gezonde spanning gaat bij sommigen over in acute stress. Meerdere patiënten die ik in de spreekkamer zie, vertellen me dat hun ziektes ontsporen rondom het sinterklaasfeest.

- Goedemorgen meneer Van Vloten. - Goedemorgen dokter. En het is met één ‘o’ hoor. - Eh, sprak ik het verkeerd uit dan? - Nee, maar ik dacht ik zeg het maar even. - Ah, juist. Wat kan ik voor u doen?

De hele buurt stond buiten toen ik arriveerde. Ogen volgden me terwijl ik mijn tas pakte en naar binnen ging. Mijn uniform vertelde wie ik was en wat ik kwam doen. Hoewel niemand me tegenhield, voelde ik het ongemak van hun stille nieuwsgierigheid. Binnen trof ik een man aan, ergens in de vijftig, van Afrikaanse komaf. Hij was voor slechts een paar dagen in Nederland.

‘Ik heb er geen goed gevoel over en ga toch nog even bij haar langs’, zei Mandy, de verpleegkundige van de crisisdienst, aan het einde van de middag. Ze had het over haar 19-jarige patiënte, een meisje met borderlinepersoonlijkheidsproblematiek en trauma, dat zich toenemend suïcidaal uitte. Een arm om haar schouder, waardoor deze patiënte zich in al haar ellende even gezien voelde. We zullen het nooit zeker weten, maar het kan zijn dat dit bezoekje haar leven heeft gered.

Er zijn talloze gezegden met betrekking tot het menselijk lichaam: een onderbuikgevoel hebben, met het hoofd in de wolken zijn, door merg en been gaan en op de zenuwen werken. Daarbij wordt een relatie tussen emotie en een lichamelijke sensatie beschreven, herkenbaar uit het dagelijks leven. Mensen krijgen diarree voor een belangrijke presentatie of rillingen van een arrogante collega.

In de zendtijd voor falende overheidsdiensten volgt nu een bericht van de helpdesk sociale zekerheid voor artsen in loondienst.

Mijn leren dokterstas is eigenlijk te zwaar voor aan het stuur. Dan zwieber ik te veel of bonkt hij tegen m’n knieën aan. Dat hoorde eerst ook een beetje bij de charme van het visite rijden, maar het is ook gevaarlijk en doet zeer.

In huiselijke kring worden sinterklaasgedichten gebruikt om elkaar op een lichtvoetige manier de maat te nemen. Zou onze werkvloer daar ook niet van kunnen opknappen? Ik liet mijn gedachten gaan over wat situaties die mij ter ore zijn gekomen in het land en verzon daarbij een gedicht en bijpassend schoencadeau.

Jayke (11), de zoon van Nienke (46), heeft het bardet-biedlsyndroom. Dit is een autosomaal recessieve aandoening, veroorzaakt door een disfunctie van de cilia (trilharen). Belangrijke kenmerken van het syndroom zijn onder andere retinale dystrofie, postaxiale polydactylie, obesitas, ontwikkelingsproblemen, hypogonadisme en nierproblemen.

Veel van de mooiste woonplekken bevinden zich op terreinen van oude psychiatrische inrichtingen, terreinen waar de meeste gebouwen allang zijn afgebroken, maar waar nog enkele psychiatrische voorzieningen in gebruik zijn: afdelingen waar mensen langer verblijven dan op de opnameafdelingen tegenwoordig nodig is, en appartementen waar mensen min of meer zelfstandig wonen.

Konden we de klok maar eens terugdraaien. Want nu produceert onze sector meer CO₂ (8%) dan de luchtvaart, verbruikt 13 procent van alle grondstoffen en creëert jaarlijks een afvalberg van 128 miljoen kilo per jaar. Dat is schokkend, zeker als je weet dat deze inspanningen slechts 10 procent gezondheidswinst opleveren voor onze bevolking voor het luttele bedrag van 110 miljard euro.

Gezien de toenemende idiotie die het huidige kabinet kenschetst, met coalitie­genoten die ruziën op sociale media en een premier die denkt dat ie nog altijd ambtenaar is, wordt de bovenstaande vraag snel weer relevant. Van collega-artsen verwacht ik als minimum dat ze bij hun stemgedrag rekening houden met hoe hun stem de kwaliteit en houdbaarheid van zorg in ons land beïnvloedt. Dus wat is de PVV van plan met de Nederlandse zorg?

337,5 miljoen euro boete voor Mondelēz, opgelegd door de Europese Commissie. Mondelēz is fabrikant van Toblerone, Milka en Côte d’Or. Ze krijgen deze boete voor het opknippen van de zogenaamde Europese interne markt om daarmee supermarktondernemingen die gebruik wilden maken van lagere inkoopprijzen in andere EU-landen, het leven zuur te maken. Dit klinkt abstract. Maar door territoriale leverings­beperkingen (TLB’s) betalen consumenten in Europa te veel voor hun levensmiddelen.

De dodenlijst en detentielijst van zorgverleners uit Gaza in het afgelopen jaar is volgens vele internationale organisaties, waaronder de WHO, disproportioneel lang. Iedere gedode collega is er één te veel, maar sommige namen blijven hangen. Ze laten je niet los.