Praktijkperikelen
Janneke Burggraaff
2 minuten leestijd
Praktijkperikel

Een passender zorg begint bij jezelf

2 reacties

Tijdens mijn zwangerschap had ik – sinds jaren – weer last van aanvallen van een regelmatige, snelle hartslag zonder verdere klachten, die ik me kon herinneren uit mijn tienerjaren maar sindsdien niet meer had gehad. Toen ik weer een dergelijke aanval kreeg en ik toevallig de apparatuur bij me had, heb ik een ecg-opname gemaakt, een ritmestrook en een 6-leads-ecg. Deze stuurde ik naar mijn huisarts met de vraag of die er misschien een teleconsult van kon maken voor de cardioloog. Het advies kwam terug: verwijzing.

Ik vond dit zelf een beetje overdreven, de aanvallen waren altijd met een kwartier weer weg en ze waren dermate sporadisch dat ik er geen last van had en ook geen behandeling voor wilde. De diagnose, leek mij, kon ofwel gesteld worden op basis van alleen het ecg tijdens aanval en de anamnese (al beschikbaar bij het teleconsult), of zou verdere diagnostiek vereisen die qua ziektelast niet proportioneel was.

Nou had ik wel net een huis gekocht en was een overlijdensrisicoverzekering aan het afsluiten, en hartkloppingen zonder diagnose leek me op dit punt wel een risico op gedoe. Maar ik kon er niet op terugkomen, want het ecg was al in mijn medisch dossier opgenomen. Ik ging dus akkoord met verwijzing. Mijn huisarts adviseerde me om naar een lokale cardiologiekliniek te gaan ‘want dan heb je korte wachttijd’. Niet echt relevant bij aanvallen die eens per drie maanden komen en geen klachten geven, en achteraf heb ik spijt dat ik akkoord ben gegaan.

Ik kwam bij de kliniek en er werd verteld dat er direct een echo gemaakt zou worden, een rust-ecg en dat er bloed geprikt zou worden. Protest hiertegen had geen zin. Ik moest nadien een uur wachten tot de uitslagen van het lab bekend waren en werd vervolgens door de cardioloog gezien. Die begon over mijn (lage) cholesterolwaarden en (goede) echo. Waarna ik de vraag stelde waarvoor ik daadwerkelijk was gekomen: ‘Maar welke ritmestoornis heb ik nu?’ ‘Dat weet ik niet, ik ben geen elektrofysioloog’, antwoordde ze. ‘Een SVT waar niks mee hoeft, want je hebt geen klachten.’

Ik heb me toch laten verwijzen, omdat ik een goedkopere premie wilde

Als ik nadenk over passende zorg, valt er in dit geval wel het een en ander te verbeteren: De cardioloog had wellicht toch een diagnose kunnen stellen met de informatie uit het teleconsult. Verwijzing naar een poli zonder straatjes zodat er geen onnodige diagnostiek werd verricht. Iemand in ieder geval inplannen bij het relevante subspecialisme.

Maar bovenal begint het bij mijzelf als patiënt, want ik had geen zorgvraag en geen klinisch relevante klachten, maar heb me toch laten verwijzen, omdat ik een goedkopere premie wilde voor mijn verzekering.

Helaas bleek overigens dat ook met deze diagnose de verzekeraar alsnog een fors hoger bedrag rekende.

Ook een perikel of anekdote delen? Dat kan (desgewenst anoniem)! Mail naar kopij@medischcontact.nl.

auteur

Janneke Burggraaff, huisarts

Meer perikelen

Praktijkperikel
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • J.J.I. Ruchti

    Specialist ouderengeneeskunde

  • J. Plomp

    Cardioloog, Hollandsche Rading

    Als cardioloog schaam ik me dat een collega obv een ECG geen ritmediagnose kan stellen omdat ze geen elektrofysioloog is.
    Het ECG is een basisdiagnosticum en dient door elke cardioloog gelezen te kunnen worden.
    (De meeste) ZBC’s zijn dbc-straatj...es en verdienen aan de angst van patiënten.
    Cardiologie is vaak een acuut vak wat zij niet kunnen leveren

 

Perikel insturen

Heeft u iets meegemaakt wat u deed fronsen, foeteren of lachen? Deel het met uw collega's!

Stuur uw anekdote in

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.