Begrafenissen delven het onderspit

Afgelopen week had ik een begrafenis. Van mijn oom. Ik zag hem niet zo vaak, maar het was wel mijn peetoom. Ik had al gehoopt dat de uitvaart op mijn vrije middag zou vallen want de poli’s waren allang gevuld en je kan moeilijk 26 patiënten afbellen.

Mijn hoop kwam uit. Het was een mooie dag. De hele familie was er, zijn leven werd herdacht en emoties werden gedeeld. Mijn tante, net gepensioneerd als lerares, was oprecht blij dat ik er was en na afloop werd met een klein groepje genodigden spontaan nog wat gegeten en nagepraat.