Feedbackcultuur: een doorgeslagen zegen
5 reacties
‘Mag ik trouwens nog een KPB (korte praktijkbeoordeling) sturen?’ Ik hoor het mezelf alweer zeggen, voor de vijftigste keer tijdens een coschap. Vaak gevolgd door: ‘Sorry, ik heb het ook niet verzonnen. We moeten nu eenmaal zoveel KPB’s verzamelen.’. En nee, ik overdrijf niet: ik moet écht minimaal vijftig feedbackformulieren verzamelen voor elk coschap van acht weken. Wat vinden jullie daarvan? Veel van mijn medestudenten en ik vinden dit aantal in ieder geval te veel.
Begrijp ons niet verkeerd: het ontvangen van feedback van ervaren artsen is een zegen, en coassistenten zijn hier uiteraard erg dankbaar voor. Het biedt kansen om extra te reflecteren op het eigen handelen en te groeien dankzij bedside teaching van top professionals. Maar zelfs goede dingen kunnen doorslaan, waardoor het beoogde effect afneemt. Kwaliteit boven kwantiteit, altijd. De meeste van mijn feedbackformulieren bevatten niet veel meer dan een ‘prima, ga zo door’ en worden vaak grotendeels door mijzelf ingevuld om de administratielast voor de begeleiders te verlichten. En dat neem ik de begeleiders absoluut niet kwalijk! Sterker nog, ik snap het volkomen. Artsen worden overspoeld door feedbackformulieren van coassistenten, bovenop hun al vele werkzaamheden. Zij moeten vaak feedbackformulieren invullen voor kleine handelingen, zoals het plaatsen van een katheter voor de tiende keer en het interpreteren van een paar labwaarden. Ik denk dat het huidige feedbacksysteem de snelheid van groei overschat; ik word niet van de ene op de andere dag een betere dokter. Groei heeft tijd nodig. De coassistent moet daarvoor langer geobserveerd worden.
De snelheid van groei wordt overschat
Daarnaast toont de jaarlijkse ledenenquête van De Geneeskundestudent uit 2023, met ruim tweeduizend respondenten, dat de feedbackformulieren vaak hun doel voorbijschieten. 53,3 procent van de coassistenten geeft aan dat ze vaak dingen doen voor een extra KPB’tje en niet voor het eigen leerproces, tegenover 28,0 procent die het wel voor het eigen leerproces doet.1 Zorgelijke cijfers, maar ik moet bekennen dat ik er niet verbaasd over ben. Binnen mijn studentenomgeving hoor ik vaak zinnen als: ‘Hoeveel KPB’s moet jij nog?’, ‘Heb jij al je KPB’s al?’, ‘Ik ga X doen wat ik heb nog KPB’s nodig.’ Terwijl ik eigenlijk dingen zou willen horen als ‘Ik wil deze week de volgende vaardigheden ontwikkelen…’, ‘Ik ga X doen omdat ik daar verder in wil groeien.’ Ik ben bezorgd over het feit dat een groot deel van de studenten de focus lijkt te verliezen en vergeet waar coschappen lopen echt om draait: niet het verzamelen van formuliertjes, maar de ontwikkeling tot een jonge, competente dokter.
Als je een situatie aankaart die beter kan, moet je natuurlijk ook met potentiële verbeteringen komen. Mijn voorstel: geef korte mondelinge feedback op kleine handelingen, verminder het aantal KPB-formulieren tot een à twee per week en initieer uitgebreide feedbackgesprekken die om de twee weken plaatsvinden. Bij voorkeur vinden deze gesprekken plaats met een begeleider die de coassistent veel aan het werk heeft gezien. Indien dit niet mogelijk is doordat een coassistent vaak van begeleider wisselt, is het de verantwoordelijkheid van de tussentijdse beoordelaar om input over de coassistenten te verzamelen bij collega’s. Ik geloof dat uitgebreide tussentijdse gesprekken met input van veel begeleiders mogelijk zijn en goed werken.
Sterker nog, een aantal afdelingen waar ik coassistent ben geweest doet dit al (shoutout naar bijvoorbeeld Heelkunde van het Radboudumc en Interne Geneeskunde van Rijnstate). Als we dit goed aanpakken, kunnen we het aantal benodigde KPB-formulieren fors verminderen. Het resultaat: minder administratieve last, meer focus op de leercurve in plaats van formuliertjes, feedback van hogere kwaliteit en, ook niet onbelangrijk: een blije begeleider en een blije co.
referentie:
1. Geneeskundestudenten geven feedback: de begeleiding kan beter! Projectgroep Gezond Werken, De Geneeskundestudent. 15 mei 2024. Beschikbaar via: https://degeneeskundestudent.nl/nieuws/geneeskundestudenten-geven-feedback-de-begeleiding-kan-beter/
L.A. Bok
kinderarts
U heeft helemaal gelijk.
Tevens illustreert u dat de paarse krokodil ( aantal administratieve handelingen) alleen maar groter wordt en nooit/zelden kleiner. Stuur de managers weg!
R. Schakel
Bedrijfsarts/Manager, Den Haag
Als de actuele situatie is dat jij zelf jouw feedback invult klopt dit systeem niet of is het te groot. Is het opnemen van de feedback en aan jouw portfolio (ahhh) hangen misschien een oplossing? Ben zelf op latere leeftijd van huisarts naar bedrijfs...arts omgeschoold en kreeg vlekken van het portfolio, maar met name door de administratieve last....
M.M.A. van Stippent
Huisarts
Helemaal eens met dat het niet om het aftikken en getalletjes moet gaan. Daar word je geen betere arts van. Wel denk ik dat het de drempel lager maakt om te starten met een feedbackgesprek. Dat er drie woorden op het formulier komen te staan is dan b...ijzaak. Maar als het nou net één nuttig gesprek extra in tien KPB’s oplevert is het wellicht niet efficiënt, wel waardevol.
Leuk om dan ook eens de denkstap te maken naar hoe je dan wel denkt dat je meer uit jouw coschap kan halen. Het moet in eerste instantie toch ten dienste van jou zijn… hoe zou het dan beter kunnen?
O.M. Peters-Polman
Arts, Almelo
50 feedback formulieren over 40 werkdagen? Wie bedenkt dat? En: wie controleert al die formulieren? Telt iemand simpelweg het absurde aantal KPB’s of ook om wat er óp dat formulier staat?
R. van Vollenhoven
Reumatoloog, Amsterdam
U heeft natuurlijk helemaal gelijk!
Het wordt hoe langer hoe gekker. Maar het zit hem ook in de samenleving als geheel. Je kunt tegenwoordig geen paar schoenen meer kopen of je krijgt binnen een paar uur een verzoek om de "ervaring" te evalueren. ...
Doorgeslagen: het juiste woord.