Uitspraken tuchtcollege met redactioneel commentaar

‘Wat moet ik doen om ervan af te komen? (…) Graag verneem ik van u schriftelijk, niet mondeling. En zijn uw argumenten niet naar mijn tevreden­heid, dan zal ik verdere stappen ondernemen. De maat is vol.’ Deze zinnen komen uit een mail die een huisarts in juni 2021 ontvangt van een patiënt die na een covid-19-vaccinatie last houdt van duizeligheid. Ook is de patiënt, die kampt met niet-aangeboren hersenletsel, ‘zeer ontevreden’ over de huisartsenpraktijk.

Een meisje van 14 jaar is sinds juli 2021 opgenomen in een instelling voor kinder- en jeugdpsychiatrie. Ze heeft onder meer stemmingsproblemen, ze ziet schimmen, voelt de drang om iemand te vermoorden en ze automutileert. Tegen het einde van het jaar wordt er gewerkt aan haar terugkeer – gepland op 24 december – naar het pleeggezin waar ze woont. Maar tijdens een verlof treffen haar pleegouders haar ’s nachts aan met een mes, waarmee ze iemand wil neersteken. En terug op de afdeling smokkelt ze een vleesmes mee naar haar kamer.

‘Tijdens de opname zijn er ook weer zoveel dingen misgegaan en op mijn verzoek of u langs wilde komen is geen reactie gekomen. Ik wil er verder ook niet meer over praten’, schrijft een patiënte in een e-mail aan haar orthopedisch chirurg. Dat is de vervelende afsluiting van een behandeltraject dat zo’n anderhalf jaar duurde.

Een man en een vrouw – zij is huisarts – komen in de zomer van 2022 met elkaar in contact via een dating­site. Twee maanden lang spreken zij fysiek af. Daarnaast hebben ze contact via WhatsApp, onder meer over zaken waar de vrouw vanuit haar huisartsenpraktijk mee te maken had. Wanneer de huisarts aangeeft het contact te willen stoppen, probeert de man via familie, vrienden en het kerk­genootschap van de huisarts het contact weer op te zoeken. De huisarts weigert op deze verzoeken in te gaan.

Thijs H. wordt in oktober 2023 onherroepelijk veroordeeld tot 22 jaar gevangenisstraf en tbs vanwege een drievoudige moord. Gedurende de strafrechtprocedure wordt drie keer een pro-justitiarapport opgesteld – over de mate van toerekeningsvatbaarheid tijdens het delict. Het derde rapport wordt opgesteld door een psychiater en een psycholoog.

De uitspraak draait om een patiënte met complexe psychiatrische problematiek, waaronder zelfdestructief gedrag met meerdere suïcidepogingen. Via een crisismaatregel belandt ze in de ggz-instelling waar de beklaagde psychiater werkt. Meteen is duidelijk dat patiënte eigenlijk thuishoort op een afdeling met meer structuur en een hoger beveiligingsniveau.

Een meisje van 15 jaar is sinds februari opgenomen vanwege catatonie. Dit is een potentieel levens­bedreigende aandoening, die door psychische of lichamelijke aandoeningen of drugs­gebruik kan worden veroorzaakt. Er is sprake van volledig afwezige motoriek, de mogelijkheid tot communicatie ontbreekt en het meisje is volledig adl-afhankelijk.

Een patiënt komt eind juli 2022 op consult bij een huisartsenpraktijk met nieuw ontstane maag­klachten. De praktijk­houdend huisarts schrijft twee maagzuurremmers voor, maar een paar dagen later, begin augustus, komt ze terug, omdat de pijn is toegenomen en zij moeite heeft met eten. Dit keer wordt de patiënt door een vaste waarnemer van de praktijk gezien die vervolgens twee andere maagzuur­remmers uitschrijft, en bloedonderzoek op anemie en Helicobacter pylori afspreekt.

Een echtpaar, inmiddels zestigers, heeft tussen juni 2012 en september 2014 te maken met rioolstank in hun huurwoning. Uit een meting door de GGD blijkt dat de waarden voor zwavelwaterstof en ammonia fors te hoog liggen. In 2016 wendt het echtpaar zich tot hun rechtsbijstands­verzekeraar met het doel een of meerdere partijen aansprakelijk te stellen voor hun gezondheidsklachten. Dat zijn er nogal wat: de man heeft te maken met slaapapneu, hypertensie, COPD, diabetes, neuropathie, allergische alveolitis en psychische klachten. En ook de vrouw heeft COPD.

Na het vermoeden dat hun oudste zus grote geldsommen van hun bejaarde moeder heeft ‘afgetroggeld’ vragen de andere dochters de rechter om moeder onder beschermingsbewind te stellen. De rechtbank stemt in, maar de moeder niet en gaat in beroep. Uiteindelijk resulteert deze familievete ook in een tuchtzaak.

Een 63-jarige man wordt in oktober 2020 opgenomen met een obstruerende uretersteen in de rechterurineleider die de nierfunctie ernstig bedreigt. Hij wordt met spoed geopereerd door een aios uro­­logie en de nazorg wordt gedaan door een anios. Na drie dagen wordt hij in goede gezondheid ontslagen.

Omdat een automobilist tijdens een aanhouding een vier keer hoger dan toegestaan alcohol­promillage in het bloed heeft, moet hij een rijgeschiktheidskeuring ondergaan. Bij de psychiater die dat onderzoek doet, geeft de bestuurder aan dat hij vier dagen van de week gemiddeld vier tot vijf glazen Bacardi of wijn per dag drinkt. Slechts één keer per jaar drinkt hij meer dan die hoeveelheden. De psychiater concludeert in zijn eindrapport dat hij zijn alcoholgebruik verbloemt, aangezien de politie een ‘zeer hoog’ promillage had vastgesteld.

Een ongeveer 33-jarige Iraanse man heeft in november 2015 voor het eerst een asielaanvraag ingediend in Nederland, die in februari 2016 werd afgewezen. Sindsdien is hem, op grond van artikel 64 van de Vreemdelingen­wet, meerdere keren uitstel van vertrek verleend vanwege zijn gezondheids­situatie.

Een tweede huisarts in Groot-Brittannië is tijdelijk geschorst na deelname aan klimaatdemonstraties. Gepensioneerd huisarts Diana Warner is afgelopen week voor drie maanden geschorst door de Britse tuchtinstantie MPTS (Medical Practitioners Tribunal Service).

Een moeder treft haar zoon, een 50-plusser, dood aan in zijn voortuin. De exacte oorzaak is onbekend, want zijn ouders lieten geen obductie doen, maar mogelijk was het een acute hartdood.

Een huisarts verzuimde om een patiënt naar een uroloog te verwijzen – ondanks een zeer hoge PSA-waarde. Tijdens de zitting bij het Regionaal Tuchtcollege (RTG) Den Bosch beroept hij zich op het beroepsgeheim. Hij kreeg eerder ook al drie zware maatregelen opgelegd. Nu is zijn inschrijving in het BIG-register doorgehaald.

Ruim 2200 meldingen kwamen er vorig jaag bij de vier tuchtklachtfunctionarissen van het ministerie van VWS binnen, terwijl dat er in 2019 amper duizend waren. Het percentage meldingen waarbij de tuchtklachtfunctionaris patiënten adviseert bij het klaag- of beroepschrift schommelt door de jaren heen.

Een 42-jarige patiënt bezoekt het spreekuur van zijn huisarts met sinds twee maanden bestaande, in wisselende mate aanwezige, milde rugpijn. De patiënt is niet onbekend met rugpijn, maar dit houdt nu wel langer aan. Nadat de huisarts de anamnese heeft afgerond, verwijst zij hem naar de fysiotherapeut voor oefentherapie. Twee weken later laat de patiënt weten, tijdens een telefonisch consult met de assistent, dat de pijn zich heeft uitgebreid naar het been. Hij is wel naar de fysiotherapeut geweest, maar heeft in plaats van de voorgeschreven oefentherapie, massage en acupunctuur ondergaan.

Bij een inmiddels ongeveer 62-jarige vrouw wordt in 2014 bij toeval een goedaardige tumor, een schwannoom, ontdekt in de hals. Op dat moment heeft ze geen klachten en wordt een afwachtend beleid ingesteld: elk jaar en later elke twee jaar wordt een nieuwe MRI-scan gemaakt en bij groei of klachten zal een resectie plaatsvinden.

Patiënte, een veertiger, gebruikt wekelijks veertig ampullen morfine vanwege chronische pijnklachten. Twee dagen nadat ze haar wekelijkse dosis heeft gekregen, belt ze de huisarts voor tien extra ampullen. Ze doorloopt op dat moment een onderzoekstraject bij een mdl-arts vanwege de pijnklachten. De huisarts weigert de extra ampullen voor te schrijven – na overleg met zijn collega-huisarts van de duo­praktijk bij wie patiënte meestal komt – maar licht zijn besluit niet toe. Daardoor ‘voelde’ patiënte ‘zich aan haar lot over­gelaten’, verklaart ze aan het Regionaal Tuchtcollege (RTG) in Amsterdam.

Op 26-jarige leeftijd wordt klaagster onwel in de sportschool en komt zij via de huisartsenpost bij de Spoedeisende Hulp terecht. Op de SEH ziet een basisarts haar, onder ­telefonische supervisie van de dienst­doende neuroloog. Klaagster heeft moeite met de aansturing van haar rechter­lichaamshelft, een veranderde spraak, hoofdpijn, foto­fobie, fonofobie, en heeft overgegeven. Een jaar eerder heeft zij zich elders gepresenteerd met een vermoedelijke eerste migraine­aanval

Een patiënt klaagt haar voormalig huisarts aan, omdat die de Raad voor de Kinderbescherming medische informatie over haar heeft gegeven. De raad deed onderzoek naar de 10-jarige dochter van de patiënt, de moeder, wegens de scheiding van de ouders. Het doel van de raad was om een hoofdverblijfplaats vast te stellen voor de minderjarige dochter. De raad nam telefonisch contact op met de huisarts van de dochter om te vragen naar ‘de zorgen over de dochter en haar opvoedingsomgeving’.

Het Centraal Tuchtcollege heeft de inschrijving in het BIG-register van een huisarts uit Brunssum doorgehaald vanwege seksueel grensoverschrijdend gedrag. Ook is hem een verbod tot herinschrijving opgelegd. In augustus 2023 verklaarde het regionaal tuchtcollege de klacht van dezelfde patiënt nog ongegrond.

Bij ziekenhuisjuristen bestaat een zekere weerstand tegen het betuigen van spijt na een incident. Maar wanneer slachtoffers oprechte excuses krijgen, hebben zij juist minder behoefte om verhaal te halen, betoogt voormalig gynaecoloog Hans Brölmann.

Tijdens een vasectomie probeert een uroloog een 29-jarige ­patiënt met ‘smalltalk’ op zijn gemak te stellen. Hiermee bereikt ze echter het tegenovergestelde. De patiënt zegt zich ongemakkelijk en vernederd te hebben gevoeld door de ­uitlatingen van de uroloog. Zo sprak de uroloog over de lingerie van haar dochters en ongemakkelijke situaties met haar kinderen als zij seks heeft met haar echtgenoot.