Recht en tuchtrecht

Een patiënt komt eind juli 2022 op consult bij een huisartsenpraktijk met nieuw ontstane maag­klachten. De praktijk­houdend huisarts schrijft twee maagzuurremmers voor, maar een paar dagen later, begin augustus, komt ze terug, omdat de pijn is toegenomen en zij moeite heeft met eten. Dit keer wordt de patiënt door een vaste waarnemer van de praktijk gezien die vervolgens twee andere maagzuur­remmers uitschrijft, en bloedonderzoek op anemie en Helicobacter pylori afspreekt.

Klager heeft een ooglaserbehandeling ondergaan. De ingreep is uitgevoerd door een in het buitenland opgeleide arts onder supervisie van de oogarts. Na de ingreep heeft klager last gekregen van droge ogen en oogpijn. Het voor­onderzoek is volgens hem niet juist uitgevoerd, waardoor niet duidelijk was dat hij in een risicogroep viel en de operatie ten onrechte is uitgevoerd. Ook is hij ontevreden over de informatie die hij voor de operatie heeft ontvangen.

Broer en zus (klagers) dienen meerdere klachten in tegen een huisarts. Klagers zijn verwikkeld in verschillende echtscheidingsprocedures. Zij verwijten de huisarts dat zij een geneeskundige verklaring aan de ex-partner van klaagster heeft gegeven inzake haar echtscheidingsprocedure. De kinderen van klagers waren ingeschreven bij de praktijk van verweerster, maar klagers zelf waren nooit patiënten. Het college oordeelde dat de huisarts naast objectieve medische gegevens ook persoonlijke indrukken en oordelen in de verklaring had opgenomen.

Twee huisartsen zijn in augustus 2023 door de civiele rechter gedwongen een huisartsenpraktijk in het Overijsselse Hardenberg over te nemen. Desnoods moesten ze hun praktijk op een van de Waddeneilanden maar weer verkopen, oordeelde de rechter in een uitspraak die vorige week werd gepubliceerd.

Een echtpaar, inmiddels zestigers, heeft tussen juni 2012 en september 2014 te maken met rioolstank in hun huurwoning. Uit een meting door de GGD blijkt dat de waarden voor zwavelwaterstof en ammonia fors te hoog liggen. In 2016 wendt het echtpaar zich tot hun rechtsbijstands­verzekeraar met het doel een of meerdere partijen aansprakelijk te stellen voor hun gezondheidsklachten. Dat zijn er nogal wat: de man heeft te maken met slaapapneu, hypertensie, COPD, diabetes, neuropathie, allergische alveolitis en psychische klachten. En ook de vrouw heeft COPD.

Klaagster verwijt de bedrijfsarts dat hij de diagnose alzheimer bij haar heeft gesteld terwijl hij geen onderzoek heeft gedaan. Vervolgens heeft hij haar om die reden structureel ongeschikt verklaard voor haar werk als chauffeur ­personenvervoer. Toen klaagster met verweerder in gesprek wilde gaan, heeft hij meermalen de afspraak afgezegd zodat het nooit tot een gesprek is gekomen.

Klacht tegen oogarts die begin juli 2022 een sondage uitvoerde om het tranen van het rechteroog van klaagster te verhelpen. Na de ingreep kreeg klaagster last van bloedneuzen en afscheiding van bloed en pus uit haar oog. Ondanks herhaald contact met de kliniek voelde klaagster zich niet gehoord en klaagde over de gebrekkige nazorg en communicatie.

Na het vermoeden dat hun oudste zus grote geldsommen van hun bejaarde moeder heeft ‘afgetroggeld’ vragen de andere dochters de rechter om moeder onder beschermingsbewind te stellen. De rechtbank stemt in, maar de moeder niet en gaat in beroep. Uiteindelijk resulteert deze familievete ook in een tuchtzaak.

Klager was twee keer opgenomen in een instelling voor verslavingszorg. Hij diende een klacht in over zijn behandeling bij de klachtencommissie van de instelling, omdat hij vond dat de opnames langer duurden dan noodzakelijk. De psychiater diende een verweerschrift in waarin hij, volgens klager, zijn medisch beroepsgeheim schond door stukken buiten de door klager gegeven toestemmingsperiode te verstrekken.

Klager is langdurig uitgevallen voor zijn werk. Verweerder, bedrijfsarts, heeft hem in het kader van zijn re-integratie begeleid. Klager verwijt de bedrijfsarts dat hij geen behandeling of interventie heeft ingezet, klager heeft gedwongen om het gesprek met zijn teamleider aan te gaan, en klager niet heeft gewezen op zijn recht op een second opinion.