Sterben

Sterben, nu in de bioscoop. De trailer vindt u onder dit artikel.

In Sterben van Matthias Glasner volgen we drie uur lang, verdeeld over vijf hoofdstukken en een epiloog, de lotgevallen van een gezin waarvan de vier leden elkaar weinig meer te zeggen hebben. Het is zelfs de vraag of ze dat ooit wel hadden.

Moeder is ernstig ziek (diabetes, nier­falen, kanker), vader is zwaar dementerend. De afstand tussen ouders en kinderen is zowel geografisch als psychologisch zeer groot: de zoon, dirigent, heeft een uiterst kille relatie met zijn moeder en een merkwaardige relatie met zijn ex; de dochter is tandartsassistente, gemankeerd zangeres en alcoholist, en heeft een affaire met haar baas. Kortom: geen vrolijke kost, zeker als je ook nog weet dat de componist van een stuk dat de zoon zal dirigeren, zelfmoord overweegt en zijn eigen werk verwerpt als kitsch. Hij onderhoudt ‘een erotische relatie met het lijden’, wordt van de componist gezegd. Er zijn er misschien wel meer in deze film die daar last van hebben. Een reeks uiterst pijnlijke scènes waarin de hoofdrolspelers elkaar en zichzelf confronteren met hun kilte en hun gebreken doet de rest en maakt dat de film van Glasner, die overigens putte uit eigen ervaringen, koorddanst tussen het banale en het verhevene, tussen diepe tragiek en het absurd-komische van leven en dood. Een paar keer sterft er iemand in deze film, maar de begrafenissen zijn net zo lachwekkend als dat ze treurig zijn.