Nieuws
Michiel Hordijk
4 minuten leestijd

'Koud en kil maar het went'

Plaats een reactie

Overzeese studenten nemen geen blad voor de mond

Op de website van Arts in Spe zijn mooie columns te lezen over de ervaringen van Nederlandse studenten overzee. Maar wat vinden overzeese studenten eigenlijk van studeren in Nederland? ‘Verpleegkundigen proberen je hier te commanderen.’

Nederland staat erom bekend dat studenten en docenten in het hoger onderwijs op gelijkwaardig niveau met elkaar omgaan. Een diepe generatiekloof wordt over het algemeen niet ervaren. Maar hoe kijken studenten die zijn opgegroeid in Suriname en op Curaçao hiertegenaan?
Tirzah (derdejaars, 21, geboren in Suriname): ‘Ik heb van huis uit geleerd om beleefd te zijn tegen ouderen, dat je “u” zegt en respect hebt. Hier zeggen studenten gewoon “je” tegen docenten. Ik zeg altijd “u” en dan zeggen de docenten “je hoeft geen ‘u’ te zeggen, ik ben niet oud”, maar dan denk ik: je bent 65, je bent wel oud.’
Ook Vanessa (vijfdejaars, 25, geboren op Curaçao) moest even wennen aan de Nederlandse omgang tussen studenten en docenten. ‘Ik heb meegemaakt dat in een college iemand iets heel direct tegen een docent zegt, en dat ik dacht: “dat zou ik zo nooit zeggen”. Maar later zei ik zelf ook dingen waarvan ik niet had gedacht dat ik het zo zou doen. Als je het in Nederland wilt redden, moet je wel goed voor jezelf opkomen.’

Recht voor zijn raap
De docent hoeft dus niet op een voorkeursbehandeling te rekenen. Hoe staat het verder met het cliché van de botte Hollander die zijn onbeschoftheid ten onrechte aanziet voor een verfrissende recht-voor-zijn-raapmentaliteit?
Samara (vijfdejaars, 23, geboren op Curaçao): ‘Op Curaçao is iedereen heel warm, open en vriendelijk. Hier zijn mensen in het bedrijfsleven en het ziekenhuis veel botter tegen elkaar.’
Ook Nicole (derdejaars, 21, opgegroeid op Curaçao) schrok van de ‘directe stijl’ van haar medestudenten. ‘In het begin dacht ik steeds dat ik aangevallen werd, maar dan wilden mensen gewoon iets tegen je zeggen. Nederlanders zijn echt direct.’
Sunder (zesdejaars, 24, opgegroeid op Curaçao) was vooral verbaasd over het feit dat Nederlanders zeggen wat ze denken. ‘Als een leraar op Curaçao iets vraagt, zal de helft van de klas niet willen antwoorden. Op Curaçao wil niemand dom lijken. Maar in Nederland is iedereen gemotiveerd om voor zichzelf op te komen en om zijn mond open te doen.’
Sunder had aanvankelijk wat moeite om over te schakelen naar het directe verkeer in Nederland. ‘Op Curaçao wilde ik ook nooit confrontaties aangaan, maar hier heb ik dat wel geleerd. Als je je mond opendoet, word je ook gezien als een sterker persoon.’

Mondige patiënten
Nederlandse patiënten staan bekend om hun mondigheid. Vanessa bevestigt dit beeld. ‘Op Curaçao hebben patiënten veel meer respect voor artsen. En artsen hebben op Curaçao ook veel meer status. Gelukkig heb ik vanaf het begin in Nederland een bijbaantje gehad in het ziekenhuis, als verpleeghulp. Zo had ik al wat ervaring met mondige mensen voor ik aan mijn coschappen begon. In het begin zei een patiënt iets waarvan ik vond dat het eigenlijk niet kon en dan bleef ik stil. Of ik lachte maar een beetje. Nu geef ik gewoon weerwoord. “Dat kan niet”, zeg ik dan bijvoorbeeld.’
Sunder heeft gemerkt dat je als coassistent niet altijd serieus genomen wordt. ‘Als je tegen een Nederlandse patiënt zegt dat je een coassistent bent, dan vragen ze meteen waar de echte dokter is, en of die niet mee moet kijken voordat je iets gaat doen. Op zich is dat wel normaal, maar de manier waarop straalt vaak uit: jij bent te onbelangrijk voor mij, ik wil liever iemand anders.’
Het is Sunder ook opgevallen dat verpleegkundigen in Nederland zich ook anders gedragen tegenover artsen. ‘De verpleegkundigen zijn op Curaçao veel meer geneigd om te doen wat je zegt. Hier in Nederland proberen ze je te commanderen.’

Structuur
Medestudenten die je aan lijken te vallen en patiënten die vragen waar de echte dokter is, is er eigenlijk ook iets positiefs over geneeskunde in Nederland te melden?
Nicole vindt dat op de universiteit echt alles goed geregeld is. Tirzah is blij dat er tijdens de opleiding zo veel aandacht is voor praktische zaken. ‘Je kan als medisch student in het ziekenhuis werken, je leert venapuncties doen, je loopt een zorgstage. Dat kun je in Suriname tijdens je theoretische jaren allemaal niet. Bovendien is het vanuit Nederland makkelijker om een stage in het buitenland te regelen.’
Sunder geniet van de vrijheid die je als student in het Nederlandse onderwijs krijgt. ‘Je kunt zelf bepalen waar je je tijd aan besteedt en waar je interesses liggen. Dat zou bij het onderwijssysteem op Curaçao heel lastig zijn.’

Open mind
Uiteindelijk blijken alle geïnterviewde studenten na een eventuele specialisatie weer terug naar het land van herkomst te willen. Wat zouden ze bij terugkomst hun 18-jarige landgenoten die aan hetzelfde avontuur beginnen, willen aanraden?
Vanessa: ‘Je moet openstaan voor verandering en ervaring. Niet in je eigen groepje blijven hangen.’
Samara: ‘Je moet hier komen met een open mind en niet op zoek gaan naar de verschillen.’
Sunder: ‘Niet opgeven. Je denkt misschien: wat een koud land en de mensen zijn niet zo vriendelijk, dit kan ik niet aan. Maar geloof me: het wordt snel beter.’

Michiel Hordijk

beeld: Mariecke van der Linden
beeld: Mariecke van der Linden
Suriname
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.