Financier je stage

Wie even zoekt, ziet dat er veel mogelijkheden zijn om je buitenlandse stage te financieren.

Vrijwel alle studenten die naar het buitenland gaan voor studie of onderzoek, kennen de Erasmusbeurs van de Europese Unie. De beurs wordt via de universiteiten (en hogescholen) verstrekt als compensatie voor verblijfskosten binnen de EU. Jaarlijks is voor alle Nederlandse studenten een budget van 3 miljoen euro beschikbaar voor stages. Daarnaast biedt een aantal universiteiten en lokale studiefondsen mogelijkheden voor subsidie. Vanuit de universiteit worden studenten die over de grens gaan, op het bestaan van die fondsen gewezen.

Veel tijd
Wie verder zoekt, komt erachter dat er nog vele andere mogelijkheden bestaan om je wetenschappelijke stage in het buitenland te financieren. Zo bieden sommige goededoelenorganisaties uit Nederland ook subsidies. Zij willen daarmee studenten enthousiasmeren voor internationaal onderzoek. Wel stellen ze vaak inhoudelijke eisen. Maar er worden van studenten geen grote wetenschappelijke doorbraken verwacht, dus ook met een minder briljant voorstel kun je het proberen. Marijke Mast, programmasecretaris bij de Nierstichting: ‘Zie het als een snuffelstage die de blik verruimt. Maar het onderzoek moet natuurlijk wel passen binnen de doelstellingen van de Nierstichting.’

let op: onderstaande informatie dateert uit 2011 en kan verouderd zijn!

Inge van Wijk, coördinator van de wetenschappelijke stage in het VU medisch centrum weet dat er een groot aantal fondsen bestaat dat subsidies heeft voor studenten. ‘Sommigen schrapen enkele duizenden euro’s bij elkaar’, weet zij. ‘Maar je moet beseffen dat het veel tijd kost. En dat geldt niet alleen voor het aanvragen, want ook na afloop willen de meeste fondsen een stageverslag ontvangen. Anders betalen ze niet uit.’

Ver van tevoren
Om studenten op weg te helpen, heeft de Vrije Universiteit (VU) een lijst met fondsen op internet gezet. Daarop staan bijvoorbeeld de beurs van KWF Kankerbestrijding en een beurs van het Nederlands Instituut in Sint-Petersburg. Niet alle fondsen op die lijst hebben overigens subsidies waarvoor geneeskundestudenten in aanmerking komen.

Een aantal universiteiten kent ook zelf subsidiemogelijkheden. Vaak gaat het om een tegemoetkoming in de reiskosten. Tobias Engel (22, vijfdejaars uit Nijmegen) maakte voor zijn stage gebruik van die lokale fondsen. Hij deed zijn wetenschappelijke stage van februari tot juni 2010 aan het National Institutes of Health in Bethesda, net buiten Washington DC. Daar deed hij onderzoek naar het effect van statines op pheochromocytoomcellen.

Tobias: ‘De Radboud Universiteit heeft twee beurzen die je eigenlijk altijd krijgt. Ik kreeg 1300 euro, net niet het volledige bedrag. Daarnaast werd de studiefinanciering doorbetaald en had ik mijn IB-lening maximaal gezet. Zo kwam ik net rond in het dure Washington, maar dus wel met geleend geld.’ Andere pogingen om fondsen aan te boren, waren mislukt. Tobias: ’Ik heb nog gekeken naar de Fulbright beurs, maar daar kwam ik niet voor in aanmerking. Ook de beurs van KWF Kankerbestrijding heb ik onderzocht, maar leek me kansloos, omdat pheochromocytoomcellen goedaardig zijn.’ Voor de Huygensbeurs voor excellente studenten was hij net te laat. ‘Daarvoor moet je al een jaar van tevoren met de aanvraag beginnen.’

Uiteindelijk sleepte Tobias dan ook geen ‘exotische beurs’ binnen, zoals hij het noemt. Hij vindt het zelf een cliché, maar toch raadt hij studenten aan om al ver van tevoren de subsidiemogelijkheden te onderzoeken. Ook bepleit hij een actievere rol van de universiteit. ‘Ze doen niet veel meer dan je wijzen op het bestaan van hun beurzen. In mijn geval zeiden ze dan ook nog dat er daarbuiten nog meer beurzen bestaan, maar iets meer begeleiding zou mooi zijn. Aan de andere kant hoort het natuurlijk ook bij het avontuur om zelf je buitenlandse stage te regelen.’

Daan Marselis