Blogs
Blog

Blog Roselin: Academisch plichtsbesef

Plaats een reactie

‘Ja, maar een argument om wél aan follow-up te doen, is dat wij de academie zijn. Dat je zoiets in de periferie nou laat lopen, oké, maar bij ons? Onze mening weegt zwaarder.’

Ik viel van m’n stoel! Zei de arts dat echt hardop?! Ik zat in de neurochirurgiebespreking en het ging over een jonge patiënte met een cyste centraal in de hersenen. De cyste was groter dan 1 cm (de grens waarop ze symptomatisch kunnen worden) maar er waren geen klachten. Het was een toevalsbevinding geweest en patiënte maakte zich er zelf niet druk om. De vraag die in de bespreking centraal stond was ‘wel of geen follow-up?’ De meeste artsen neigden naar geen follow-up, maar laagdrempelig retour bij klachten of zorgen van de patiënt. Een prima plan leek me eerlijk gezegd, en net toen men verder wilde gaan, kwam deze opmerking.

Wat zou de arts bedoelen, dacht ik, behalve dan wat leek op arrogantie (van de academie) en neerkijken (op de periferie)? Maar iemand anders viel de arts bij: ‘In het kader van beleidsvorming, bedoel je?’ Ik probeerde deze opmerking te doorgronden en niet genoegen te nemen met mijn eerste interpretatie. De rest van de bespreking ging aan me voorbij…

Bijvoorbeeld: is het zo dat de mening van de academie zwaarder weegt bij beleidsvorming? Worden richtlijnen gevoegd naar ‘hetgeen gebruikelijk is in de academie’? Ik kan het me niet voorstellen, omdat de patiëntenpopulaties, prevalenties van ziektes en de mogelijkheden heel anders zijn in de umc’s dan in de periferie. Daarnaast, waarom is dit dan een argument voor het doen van follow-up in deze specifieke casus? Is dat omdat de academie dan de richtlijn bevestigt (want >1 cm = follow-up)? Maar is dat niet een vicieuze cirkel, als de richtlijn en het beleid elkaars argument zijn? ‘We doen het zo omdat de richtlijn het zegt, en de richtlijn zegt het omdat we het zo doen.’

Anderzijds: mocht de patiënt toch irreversibele klachten ontwikkelen, wordt het de academie dan zwaarder aangerekend? Ik kon me dat ook niet voorstellen, want in ieder ziekenhuis zou die uitkomst een arts zwaar vallen, lijkt me. En de richtlijn was in deze casus wel in ogenschouw genomen, maar er was beargumenteerd vanaf geweken.

Mijn hoofd tolde ervan. Na afloop van de bespreking kreeg ik helaas niet de kans de arts om uitleg te vragen, dus ik moest genoegen nemen met mijn eigen overwegingen. Misschien had de arts argumenten op een niveau dat ik nog niet begrijp en was het eerder mijn eigen vooroordeel dan dat van de arts. Laten we het hopen.

Meer blogs van Roselin

Meer blogs

beeld: Shutterstock
beeld: Shutterstock
Blogs coschappen
  • Roselin

    Roselin (28) loopt coschappen.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.