Blog Nicole - Ogen komen mijn neus uit…

Oké, dat is natuurlijk niet echt zo. Maar na twee weken poli en daarna twee weken zaal & ok heb ik heel veel bizars gezien, maar gelukkig geen patiënt waarbij de ogen door de neus staken

Naast de ‘gewone’ oogkwalen: diabetische retinopathie, glaucoom en cataract, zie ik ontzettend veel bizarre dingen. Een meisje van 12 jaar die in haar oog is gestoken met een mes. Een jongen van 14 jaar die zo hard is geslagen dat het bloed nu, drie dagen later, uit zijn oog spuit als je erop drukt. Een vrouw die een ontsteking zo ver heeft laten komen dat ze letterlijk constant pus huilt. Een jongen van 10 jaar die constant jeuk had in zijn ogen door een allergie en die nu letterlijk allebei zijn ogen kapot heeft gewreven. En dan nog de halve zaal vol mannen die een kapotte glazen fles in hun ogen hebben gekregen.Op zaal is de privacy ver te zoeken. Met twaalf patiënten liggen ze hier op zaal en hoewel er wel gordijntjes hangen worden deze niet gebruikt. Er zijn geen geheimen toch? En ligt er een patiënt te slapen? Geen probleem, we gaan gewoon met een arts en elf coassistenten om hem heen staan en praten over hem. Dan wordt hij vanzelf wel wakker toch? Pijn in zijn oog? Dan heeft hij pech. Wij willen kijken dus hij bijt maar even op zijn tanden. Coassistenten spreken vrijuit over de ergste ziektes bij patiënten, vertellen wat er aan de hand is terwijl ze daar totaal niet zeker van zijn en lachen vrolijk bij een patiënt die duidelijk pijn heeft… Patiënten zijn hier erg onderdanig; vaak hebben ze geen idee wat er gebeurt, wat er aan de hand is en waarom ze die oogdruppels gebruiken. De dokter zei gewoon dat het moest dus dan doe je dat toch? Ze lijken het niet belangrijk te vinden.

Vandaag zag ik een jongeman van 20 jaar met een oog dat letterlijk uit zijn oogkas puilde; er bleek een enorme tumor achter zijn oog te zitten maar zowel zijn moeder als de jongen wilde het niet weten; als het maar zou genezen… En dan betrof dit een hoogopgeleide jongeman!

Op de ok vallen de verschillen met Nederland me allemaal nog mee: de apparatuur ziet er wat ouderwets uit, de muurbedekking stamt duidelijk uit de jaren ‘70 en er is her en der wat meer roest te bekennen maar het valt me alles mee. Er is duidelijk wel een ander deurbeleid dan in Nederland; deuren staan hier gewoon open. Mondkapjes zijn ook meer modeaccessoires voor om je hals dan voor je mond en de operatiekleding (one size fits all) is ook niet voor iedereen nodig blijkt als er een vrouw in haar eigen kleren tijdens een operatie komt binnenlopen op haar naaldhakken met een bakje eten…

Na vier weken oogheelkunde ben ik die ogen meer dan zat, en loop ik voor de laatste keer het Groote Schuur Ziekenhuis uit. Nog een keer wordt mijn tas gecontroleerd om te kijken of ik geen baby steel – ja, dat is een keer gebeurd – en loop ik terug naar huis.

Nicole