Blog Loes - No worries, mate

Vijf weken geleden vloog ik naar de andere kant van de wereld voor mijn wetenschapstage. Ik zal niet liegen, deze stage was altijd het onderdeel van de studie waar ik het meest tegenop zag… Ik denk dat dit voor 99 procent van de geneeskundestudenten geldt; de 1 procent die er wel zin in heeft, heeft de verkeerde studie gekozen! Om dit stoffige onderdeel wat op te leuken had ik besloten om naar down-under te gaan, naar het land van kangoeroes, surf dudes en flying doctors.

Dat er ook nog een onderzoek moest worden gedaan, was ik door alle voorpret bijna vergeten. Bijna, tot ik na twee weken zon, zee en strand de weg moest vinden naar het researchcentrum op de campus. Met Google Maps voor mijn neus en de brandende zon op mijn hoofd ben ik de campus drie keer rondgesjouwd op zoek naar het juiste gebouw. De zoektocht viel niet mee maar des te groter was mijn vreugde toen ik ontdekte dat mijn werkplekkie over airconditioning beschikte! Geloof me, dat is geen overbodige luxe in Australië.

De eerste week draaide om wennen, verdwalen, regelen maar bovenal: honderd keer uitleggen dat ‘Loes’ een echte naam is in Nederland, dat ik brood als lunch niet als straf ervaar en dat ik er niks aan kan doen dat ik zo lang ben.

Je zou denken dat Australië niet zo veel verschilt van Nederland, maar het zijn vooral subtiele dingen die me steeds weer verwonderen. Deze week kreeg ik een training in het werken met proefdieren, iets wat compleet nieuw voor mij was. Een hele ervaring, want ik had nog nooit een muis gedrogeerd of een intraperitoneale injectie gegeven, maar vooral omdat mijn supervisor bij elke foute injectie zei: ‘No worries, girl, just try another’. Zo kwam ik erachter dat je geen surf dude hoeft te zijn voor dit typische Australische zinnetje; iedere Aussie zegt het: ‘No worries, mate’. Ik vroeg me na het muizenexperiment sterk af hoe het er een deur verder in het ziekenhuis aan toe gaat… Zegt de chirurg die per ongeluk de verkeerde nier verwijdert ook: ‘no worries, mate’?

Ik was nog verbaasder toen mijn supervisor me vertelde hoeveel surfboards hij in zijn garage had staan en dat ik de literatuurstudie die ik zou doen, net zo goed op het strand kon doen! Uh, oké? En zo kwam het dat ik mijn eerste week wetenschapstage op het strand doorbracht, onder het mom van ‘literatuurstudie’. Je begrijpt: al die artikelen zitten nog ongelezen in mijn tas…

Er wordt vaak aangeraden om enige tijd in het buitenland te studeren. Nu ik er zelf zit, begrijp ik waarom. En geloof me, er zijn meer redenen dan alleen fun om uit Nederland te vertrekken. Al na vijf weken heb ik ontelbaar veel mensen leren kennen, is mijn Engels opgekrikt, mijn zelfstandigheid verbeterd, zijn mijn communicatie-skills getest en is vooral mijn aanpassingsvermogen op de proef gesteld. Dus voor iedereen die nog twijfelt over de stap naar het buitenland: doe het! Het brengt veel op, zowel persoonlijk als professioneel.
Dat gezegd hebbende: ik neem nog een biertje met mijn supervisor, cheers mate, no worries!

Loes