Blog Loes - Ik ga op reis en neem mee

Met een perfect werkend 112-systeem in Nederland, een academisch ziekenhuis om de hoek, een verpleegkundige als moeder, een geneeskunde studerende huisgenoot en een bijbaan in het ziekenhuis heb ik mij nooit zorgen hoeven maken over medische benodigdheden. Een schaafwond? Mijn huisgenoot tovert de EHBO-doos tevoorschijn en ik heb keuze uit vijf soorten pleisters. Ongelukje op het werk? Ik loop even langs de dokterspost en het is gefikst. Misselijk? Mijn moeder heeft nog wel een paar pilletjes in haar overvolle medicijnkast. En doet zich echt een groot probleem voor, de ambulance staat letterlijk binnen drie minuten voor mijn deur.

Alles veranderde toen ik aan mijn reisavonturen begon. Want wat neem je mee als je slechts een 50-literbackpack hebt om jezelf acht maanden in leven te houden? Natuurlijk raadt de GGD je een heel arsenaal aan EHBO-spullen aan, maar in de praktijk pakt dat anders uit als je die mooie camera en dat extra paar schoenen ook graag mee wilt. De EHBO-doos heeft het niet gehaald tot mijn backpack. Wat er uiteindelijk wel in belandde? Een muskietennet, twee flessen met de allersterkste muggenspray en een tekentang. Mijn medische bezittingen geven mijn angst voor alles wat kruipt en vliegt goed weer. Voor overige nuttige medische spullen als zakjes ORS, wondverband en alcohol vertrouw ik op medereizigers, in de hoop dat sommigen dat extra paar schoenen wel konden laten staand en verstandigere inpakkeuzes hebben gemaakt.

Omdat ik erg benieuwd was naar wat andere backpackers meenemen op wereldreis, heb ik een kleine enquête gehouden in een ‘Backpackers’-Facebook-groep. En daar kwamen een paar interessante dingen uitgerold:

• condooms: verreweg het meest genoemde antwoord;
• vitamine-B-pillen: om muggen- en insectensteken te voorkomen (ik ga meteen een voorraad inslaan);
• naald en draad: want ‘is het niet voor kleren, dan wel voor een wond na een dronken nacht’. Ik geloof niet dat je dokter hoeft te zijn om iemand te vertellen dat dit niet heel steriel is, maar goed;
• honing: voor het helen van wonden en brandwonden zonder littekens;
• menthol: voor jeukende muggenbultjes;
• tijgerbalsem: voor verkrampte spieren na lange nachtbussen en tegen een verstopte neus (?). 
• cranberrytabletten: omdat je niet altijd de kans krijgt genoeg water te drinken in warme landen.
• oogdruppels: omdat zwembaden per definitie onhygiënisch zijn. 
• appelazijn: een kopje per dag houdt je gezond!

De wetenschappelijke onderbouwingen van deze reisadviezen zijn ver te zoeken maar na het lezen van deze tips voelde ik me een klein beetje minder slecht over mezelf. Ik ben kennelijk niet de enige die een hoop onzinnigheid meezeult.

En als we het toch hebben over geneeskundereiswijsheden en onmisbare tips, wil ik daar zelf nog graag ‘cola’ aan toevoegen. Cola is voor de reiziger wat antibiotica is voor de dokter. Cola is het toverwoord en de redder in nood voor iedere backpacker. Cola heeft mij nog nooit in de steek gelaten, niet toen ik met voedselvergifting op de wc zat en ook niet toen ik half uitgedroogd in een woestijn verbleef: ik ben er nog! Wetenschappelijk bewijs ontbreekt helaas en het advies van de GGD waar ik op stuitte bleek: ‘Als er niets anders is, moet je de cola vooral niet laten staan.’ Voor een doorgestudeerde wetenschapper of arts wellicht een raar advies, maar ik ben groot voorstander van het drink-een-blikje-cola-per-dag-dieet op reis.

Dus sta je op het punt te vertrekken voor een coschap tropengeneeskunde of besluit je net als ik je stage wetenschap aan de andere kant van de planeet te doen: doe je voordeel met deze handige paklijst! Ik ga op reis en ik neem mee...

Loes

Meer blogs van Loes