Blog Avin - Hallo, ik ben de nieuwe co

You’re interns, bottom of the foodchain. You are nothing. Haar stem schalt nog door mijn hoofd: Miranda Bailey van Grey’s Anatomy. Ze vertelt de co’s dat ze niks voorstellen. Het is de avond voor de eerste dag van mijn eerste coschap en ik voel zenuwen. Ik val met veel moeite in slaap. 
Om 06:20 gaat mijn wekker. Mijn eerste dag… de melodie van het Koningslied gaat door mijn hoofd.

Daar sta je dan Je zag dit moment al zo vaak in je dromen
Daar is ‘t dan
De dag die je wist dat zou komen is eindelijk hier
Ben je er klaar voor?
Kun je dat ooit echt zijn?

Daar sta je dan
Ieder mens heeft een taak in dit leven
Alles gedaan om je voor te bereiden
Daar is het dan
Je belooft dat je alles zult geven
Iedere stap die je zette die leidde naar hier
En kijk om je heen
Wij lopen met je mee

Namelijk: de afdeling. Het is een jungle. Verpleegkundigen lopen langs, artsen, coassistenten, semiartsen. De eerste paar uren in de artsenkamer staar ik een beetje naar mijn scherm in het patiëntendossier. Wat wordt er nu eigenlijk van mij verwacht? De zaalarts mocht ik met ‘je’ aanspreken. Goede start, lekker bezig. Toen kwam de specialist binnen. Hij keek naar mij. Ik keek naar hem. En ik heb dan zo’n gezichtsuitdrukking waarvan mensen denken dat ik boos ben. Oké, dit is het moment. Denk aan wat je van je broer hebt geleerd. ‘Handjes schudden. Altijd. Met iedereen.’ Ik stap naar hem toe en stel me voor. ‘Hallo, ik ben de nieuwe co!’ Shit, mijn hand gleed weg, wat een slappe handdruk was dat. Daar gaat mijn eerste indruk. Ik tover maar snel een glimlach op mijn gezicht nadat ik mijn naam heb genoemd. Hopelijk is die eerste indruk een beetje hersteld. De hele dag heb ik die specialist maar 20 minuten gezien.

De zaalarts en ik zitten in de artsenkamer. Opeens staat ze op. Ik kijk haar vragend aan en ze loopt de deur uit. Zal ik een sprintje trekken? Wat als ze alleen naar de wc gaat? Oh, ze komt weer terug. ‘Misschien vind je het leuk om mee te gaan, ik ga een lijn eruit halen!’ Leuk om mee te gaan? Like damn right, dit is waar ik voor leef en waar ik het voor doe. Neem me mee op alle avonturen! Ik zei: Ja, lijkt me leuk! Keep it cool. Ik ging mee naar de patiënt en viel bijna flauw…. Prachtig begin van mijn carrière.

Om 18:00 zei ik dat ik er maar vandoor ging. Ik kreeg allemaal appjes van vriendinnen die vroegen hoe het was gegaan. Nou, dat zal ik je vertellen. Mijn eerste coschapdag was veel handjes schudden, me nutteloos voelen achter een computer scrollend door patiëntendossiers, onzekerheid, niet weten wat de specialist de hele dag doet, als een puppy achter de zaalarts aan rennen. Best wel teleurstellend. Maar ook: me heel cool voelen in mijn doktersjas met uitpuilende stethoscoop, mijn eerste venapunctie op een echte patiënt uitgevoerd, en mijn eerste stappen in de kliniek. Coschap is zo slecht nog niet.

Avin

Meer blogs